Barış Özbek'i çok severdim. Kulağa hoş gelen bir başlangıç cümlesi olmadı ama geçmişimizden utanacak değiliz. Galatasaray tarihinin en kötü senesinde günah keçisi seçilen BAM üçlüsünün bir parçasıydı. Takımda kalsa ekibin diğer iki üyesi gibi hakkının teslim edileceğini çok iyi biliyorum. 2007-08'deki şampiyonlukta büyük payı vardı. Gösterişsiz oynardı. Zaten nolduysa gösteriş kovalamaya başladıktan sonra oldu. No look pas denemese belki kredisi biraz fazla olurdu.
Riff Cohen'i de çok seviyorum. Video 2 Temmuz 2016'da, Krakow'daki konserinden. Soğuk bir maç gününde Ali Sami Yen'deki kadar insan var neredeyse. Koltuk falan yok, dağılmışlar. Sami Yen'deki gibi her şey olup biterken dolaşan, yer değiştiren de var. Riff Cohen gösterişsiz. İşini yapıyor. Aşırı mutlu olanlar var ortamda. Karşılarında kusursuz bir sanatçı yok ama dert etmiyorlar bunu. "Ne bu" dercesine bakan, asık suratlı denyolar da var ama. Herkesten Zidane olmasını bekleyen tipler, burada da Maddona'nın sahne şovunu falan bekliyorlar muhtemelen.
3 yorum:
Yorum Gönder