#4: Bayrampaşa 0-1 Giresunspor

Havaalanı metrosundan Sağmalcılar durağında inip yürürken stadı sorduğum çocuk da maça gidiyordu. "Çok önemli maç abi, takımda para yok. Gruplara kalalım da 3-5 bir şey girsin kasaya. Düşünsene, Paşa Kadıköy'e deplasman yapıyor, kazanmamız lazım be abi".

Uzun zamandır merak ediyordum Bayrampaşa taraftarını. Boşuna değilmiş merakım. Resmi tatil de olsa tıklım tıklım bir tribün, omuzlarda çocuklarıyla babalar vardı. Stadın dışındaki Beleştepe bile dolmuştu. İlk düdükle beraber yanan meşaleler, abartısız 90 dakika hiç azalmayan sonlara doğru daha da artan desibelde tezahüratlar vardı. En önemlisi de genelde bu seviyelerde tribünler biraz daha gençlere kalıyor, burada yaş ortalaması epey yüksekti. Semt yalnız bırakmamış takımı. Epey sağlam tribünü varmış Bayrampaşa'nın.

Passolig yüzünden tepedeki iki ligin takımlarını izleyebilmenin tek yolu kupa maçlarından geçiyor. Bu yüzden ne kadar çok İstanbul takımı olursa o kadar kısmetleniriz umuduyla, Bayrampaşa'nın kazanmasını isteyerek gittim maça. Gruplarda dört büyüklerden birinin de kesinlikle geleceğini düşününce güzel bir anı olurdu ama olmadı.

Maçtan 15 dakika önce stada varıp, 1 Lira'lık biletlerden alıp gittik kapıya. Allah taraftarı yolmaya çalışmayan tüm yönetimlerden razı olsun. Yalnız barkodsuz, Kız Kulesi vapurlarındaki gibi koçanlı kağıt bilet verilen stadın girişinde de yığılma olunca şaşırıyor insan. Bu turnike önündeki yığılmanın en büyük gizemi de maç başlamaya yakın bir anda erimesi. Mourinho'nun Kayseri'ye geldiği maçta İstiklal Marşı okunurken turnikede 1000 kişi vardı, 2. dakikadaki golde hepimiz tribündeydik. "Maç başlıyor ulan hızlı biraz" > bütün formaliteler. Aynısı burada da oldu, nasıl olduğunu anlamadan içerideydi bir dakika içinde herkes. 

Daha stadı, evleri, elle düzeltilen skorbordu (amatördeki İzmir'de dahi digital), dışarıdan maçı izlemeye çalışanları keserken Giresun kornerden yazdı. Tribünler gerilir, erken gol can sıkar diye düşünürken hiç etkilenmediler. Birkaç dakika sonra da ev sahibi penaltı kazandı. Kartal-Pendik'ten sonra bir kere daha önümdeki kalede penaltı kaçtı. Ümit Teke, Yekta gibi vurdu topa maşallah. Kalan 75 dakikada Giresun bir kere çıktı. Artık kendilerini zorlamadılar ya da baskıya karşı mı koyamadılar bilmiyorum. Bayrampaşa her iki devrenin sonunu da çok iyi oynadı ama gelmedi gol bir türlü. Çok yazık oldu. Tribün ara ara Karagümrük'ün Maraş deplasmanında attığı gollere sevindi. Giresun gruplarda Karagümrük'le eşleşirse o maça da gidilir.

Stada geliş kolay, tribün güzel, biletler uygun. İnşallah sezon bitmeden bir daha gelmek kısmet olur, ben gönül bağı kurdum Bayrampaşa'yla.